KamerniTeatar Popularno

KAMERNI TEATAR 55 iz Sarajeva počeo je sa radom 7. marta 1955. godine. Iako historija ove kuće, dakle, nije iznimno duga, ”ona je nesumnjivo bogatija, atraktivnija i značajnija od decenija i decenija nečijeg rutinerstva, hladnog šematizma i bezbrižnog tavorenja”, kako je to primjetio jedan ugledni kritičar. U stalnom kritičkom preispitivanju i u žaru traganja za drukčijim, neposrednijim i otvorenijim scenskim izrazom, događala su se, dakako, i lutanja, koja također nisu bila beskorisna i nakon kojih se KAMERNI TEATAR 55, ponovo vraćao sebi, još maštovitiji i bolji, ne iznevjeravajući onaj profil kojeg je već u startu definirao njegov osnivač Jurislav Korenić (1914-1974) a koji je, na tragu novih teatarskih stremljenja u tadašnjoj Evropi, bio novost na prostorima bivše Jugoslavije i primjer kojeg su slijedili brojni teatri širom bivše države. To je vrijeme kada se u dramskoj umjetnosti formira novi vid dramaturgije, ”drama apsurda” ili “anti drama” ili “nova drama”. Otvarajući širom svoja vrata za naglašeno eksperimentiranje u teatru, za tekstove Beketa, Žarija, Ženea, Joneska, Švarca, Čehova… i čitavu plejadu autora čija je poetika u modernom teatru proizlazila iz “apsurdnog osjećanja života”, KAMERNI TEATAR 55 je imao presudan uticaj na čitave generacije dramskih umjetnika koji su “pozornicu ring”, okruženu gledalištem, umjesto frontalnog tipa scene, sa nepremostivom “rampom”, prepoznali kao priliku za intimniju, prirodniju i iskreniju glumačku igru, i etabliranje Njegovog Veličanstva Glumca kao presudnog činioca u pozorištu budući da je na maloj sceni mogao neposrednije i prirodnije djelovati na publiku i odupirati se patetici, klišeima i rđavim intonacijama. U svim ovim godinama KAMERNI TEATAR 55 ostao je vjeran svojoj avangardnoj misiji i stalnoj potrazi za recentnim dramskim djelima stranih autora (Breht, Šo, Vitkijevič, Pinter, Olbi, Šizgal, Vajs, Beket, Pirandelo, Vitrak, Zindel, Kami, Goldoni, Direnmat, Lorka, Gomrovič, Ruževič, Arbuzov, Fo, Bulga.